Teaching

Students: Prins Claus Conservatorium Groningen

Jong Talent: Conservatorium van Amsterdam (HoboPlus Academie)

Kinderen: SMP en KunstKwartier Westerkwartier 

Meer informatie:  contact me  

(English: below)

‘Speel jij nog volgens de Nederlandse hoboschool?’ ‘Geef jij nog les volgens de oude Nederlandse hoboschool?’ Die vragen krijg ik af en toe.

Nee, ik speel niet meer op de manier van de oude Nederlandse hoboschool. Ik speel op een Marigaux 901, op Duitse stijl rieten met 46 mm stiften. Mijn embouchure is niet zo ‘los’ als dat bij de oorspronkelijke Nederlandse school het geval was, maar wel ontspannener dan bij sommige andere scholen. In mijn klank en expressie kun je nog wel horen dat ik oorspronkelijk in de Hollandse school ben opgeleid. De aspecten die voor mij belangrijk waren, heb ik behouden. Na mijn Nederlandse conservatorium docenten (Koen van Slogteren, Jan Spronk, Han de Vries) heeft vooral mijn docent Thomas Indermühle (uit de Holliger school) veel invloed op me gehad. Vijfentwintig jaar 1e hobo spelen in het Residentie Orkest heeft daarna mijn klank, mijn expressie en mijn flexibiliteit verder gevormd.

Bij mijn studenten bouw ik in eerste instantie voort op de basis die ze van hun vroegere docent hebben meegekregen, of dat nou ‘Hollands’ is of ‘Duits’ of ‘Amerikaans’ of wat dan ook. Hun basis, dat waaraan ze gehecht zijn, moet je niet zomaar afbreken of onderuithalen. Dat ondermijnt hun zelfvertrouwen. We gaan vervolgens samen op zoek naar de stijl van spelen waarin de student zich het beste kan uitdrukken, waarin hij/zij zich vrij voelt en op een prettige manier kan samenspelen met anderen. Creativiteit ontwikkelen, nieuw repertoire ontdekken of zelf creëren, manieren vinden om recht te doen aan het credo ‘Share your talent, move the world’ (mooie slogan van het Prins Claus Conservatorium Groningen).

Studenten die alleen gericht zijn op het winnen van een orkestauditie, zijn bij mij niet aan het juiste adres. Ik ben niet geïnteresseerd in het ontwikkelen van de ‘wereldwijd het meest geaccepteerde’ manier van blazen waarmee je de minste kans maakt om na 5 minuten spelen achter het orkestauditie-gordijn door de jury weggestreept te worden. Ik leid graag de complete musicus op; óók de orkestmusicus, maar veel meer dan dat. De kans om een orkestbaan te veroveren is sowieso in deze tijd minimaal en bovendien is een orkestbaan verre van zaligmakend.

Inmiddels geef ik, behalve aan conservatorium studenten, veel en enthousiast les aan kinderen vanaf 7 jaar. Ook die kinderen doceer ik niét specifiek volgens de oude Hollandse school. Ik geef ze een zo makkelijk mogelijke start op ons weerbarstige instrument, deel met hen mijn liefde voor de hobo en wakker die aan. De naam die ik als zzp’er aan mijn bedrijfje gaf – Nieuwe Nederlandse Hoboschool- staat voor nieuw Nederlands hobo elan (na de dramatische afbraak door de bezuinigingen van m.n. Halbe Zijlstra), is een hommage aan mijn illustere Hollandse voorgangers, maar zeker géén voortzetting van die oude manier van spelen. Tijden veranderen nu eenmaal, dingen evolueren en dat is goed. Wel is het interessant om meer te lezen over de oude beroemde Nederlandse Hoboschool. Diane Combee schreef er een interessante studie over: lees hier

(English)

“Do you still play according to the Dutch oboe school?” “Do you still teach according to the old Dutch oboe school?” I get those questions every now and then.
No, I no longer play the way of the old Dutch oboe school. I play on a Marigaux 901, on German style reeds with 46mm posts. My embouchure is not as ‘loose’ as it was with the original Dutch school, but it is more relaxed than with some other schools. In my sound and expression you can still hear that I was originally trained in the Dutch school. I have retained the aspects that were important to me. After my Dutch conservatory teachers (Koen van Slogteren, Jan Spronk, Han de Vries), my teacher Thomas Indermühle (from the Holliger school) in particular had a great influence on me. Twenty-five years of playing first oboe in the Residentie Orchestra have further shaped my sound, my expression and my flexibility.

With my students, I initially build on the foundation they received from their former teacher, whether that is ‘Dutch’ or ‘German’ or ‘American’ or whatever. Their basis, the thing to which they are attached, should not simply be broken down or undermined. That undermines their self-confidence. We then look together for the style of playing in which the student can best express himself, in which he/she feels free and can play together with others in a pleasant way. Developing creativity, discovering new repertoire or creating it yourself, finding ways to do justice to the credo ‘Share your talent, move the world’ (great slogan of the Prince Claus Conservatory of Groningen).

Students who are only focused on winning an orchestra audition are not in the right place for me. I am not interested in developing the ‘worldwide most accepted’ way of blowing that gives you the least chance of being sent away from behind the orchestra audition curtain by the jury after 5 minutes of playing. I like to train the complete musician; also the orchestral musician, but much more than that. The chance of landing an orchestra job is minimal these days anyway and moreover, an orchestra job is not the one and only solution.

In addition to conservatory students, I now also frequently and enthusiastically teach children from the age of 7. I also do not specifically teach those children according to the old Dutch school. I give them the easiest possible start on our unruly instrument, share my love for the oboe with them and encourage it. The name I gave to my company as a self-employed person – New Dutch Oboe School – stands for new Dutch oboe impetus (after the dramatic breakdown due to the cutbacks of Halbe Zijlstra in particular), is a tribute to my illustrious Dutch predecessors, but certainly not a continuation that old way of playing. Times change, things evolve and that’s good. It is interesting, however, to read more about the old famous Dutch Hobo School. Diane Combee wrote an interesting study about it: read here